เปียโนหลังแรก  แจ้งเกิดในค.ศ.1709 โดย บาร์โตลอมเมโอ คริสโตโฟรี (Bartolommeo Cristofori) ชาวเมืองฟลอเรนซ์ ประเทศอิตาลี เขานำฮาร์พซิคอร์ดหลังหนึ่งมาพัฒนาด้วยการประดิษฐ์ลูกค้อนขึ้นเพื่อใช้เคาะเส้นลวดให้เกิดเสียงแทนการใช้ควิลล์สะกิดเส้นลวดให้เกิดเสียงซึ่งเป็นระบบของฮาร์พซิคอร์ด   เขาเรียกชื่อเครื่องดนตรีน้องใหม่เป็นภาษาอิตาลีว่า  Gravicembalo col piano  forte แปลเป็นภาษาอังกฤษว่า  harpsichord with loudness and softness  แปลเป็นไทยเท่ากับ   ฮาร์พซิคอร์ดซึ่งส่งเสียงดังและเบาได้ ทั้งนี้เพราะฮาร์พซิคอร์ดตัวจริงไม่สามารถส่งเสียงดังและค่อยได้ด้วยมีแถวลิ่มนิ้วเพียงแถวเดียว  ต่อมาคำยาวย่อเหลือแค่เปียโน-ฟอร์เต้ แต่ก็มี คนเห็นว่ายังยาวอยู่จึงพากันเรียกสั้นๆ ว่า เปียโน    จากนั้นมีนักประดิษฐ์ออร์แกนชาวเยอรมัน กอตต์ฟรีด ซิเบอร์มันน์ นำระบบกลไกเปียโนเข้าไปในเยอรมนี   และในค. ศ.1726